Εκτύπωση αυτής της σελίδας

ΜΗΝΥΜΑ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΒΡΕΤΤΑΚΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

ΜΗΝΥΜΑ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΒΡΕΤΤΑΚΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Η 17η Νοεμβρίου είναι μια ημερομηνία που έχει σημαδέψει ανεξίτηλα την ιστορία αυτού του τόπου. Η κορυφαία στιγμή στην αντιδικτατορική πάλη. Με περηφάνια και σεβασμό τιμάμε τους χιλιάδες αγωνιστές, τους νέους και τις νέες της εποχής που με αυταπάρνηση και ηρωισμό ύψωσαν ανάστημα απέναντι στη Χούντα των Συνταγματαρχών, καθώς και τους νεκρούς εκείνου του ματωμένου Νοέμβρη.

Η εξέγερση των φοιτητών στο Πολυτεχνείο τον Νοέμβριο του 1973 συγκλόνισε την ελληνική κοινωνία και όχι μόνο, στέλνοντας ένα ηχηρό μήνυμα αντίστασης και δημοκρατίας προς όλους τους αγωνιζόμενους λαούς που πλήττονταν από αυταρχικά καθεστώτα.

Απέναντι σε κείνους που θέλουν να ξεχάσουν τι συνέβη. Απέναντι σε κείνους που πασχίζουν να ξαναγράψουν την ιστορία, 48 χρόνια μετά, τα γεγονότα και τα διδάγματα του Πολυτεχνείου, παραμένουν εξόχως επίκαιρα. Εκείνη η ηρωική εξέγερση των φοιτητών εξακολουθεί να φωτίζει τους αγώνες του σήμερα και να δείχνει τον δρόμο για τις ανατροπές του μέλλοντος. Το Πολυτεχνείο παραμένει φωτεινός φάρος για την πάλη για έναν καλύτερο κόσμο και μια δικαιότερη κοινωνία χωρίς φτώχεια, εξαθλίωση και αυταρχισμό.

Σήμερα τιμάμε, κάθε άνθρωπο που αγωνίστηκε, βασανίστηκε, εξορίστηκε ή δολοφονήθηκε εκείνη τη σκοτεινή περίοδο, υπερασπιζόμενος πανανθρώπινες αξίες και ιδανικά.

Η ιστορική αυτή μνήμη, δε μας επιτρέπει να λησμονήσουμε. Ειδικότερα σε μια περίοδο που ο ελληνικός λαός συνεχίζει να δοκιμάζεται έντονα από την πανδημία, τις πολιτικές λιτότητας, την υποβάθμιση της δημόσιας Παιδείας και Υγείας, το σύνθημα «ψωμί, παιδεία, ελευθερία» πρέπει να ξανακουστεί και να «μεταφραστεί» στις σημερινές απαιτήσεις. Παιδεία και Υγεία για όλους, Ελευθερία και Δημοκρατία για πάντα.

Το Πολυτεχνείο μας δίδαξε ότι όταν ο λαός πιστέψει στις δυνάμεις του, μπορεί να αμφισβητήσει το δόγμα των ισχυρών και να μετατρέψει την οργή του σε οργανωμένη αντίσταση ενάντια στην καταπίεση και τον αυταρχισμό.

Σήμερα λοιπόν, τιμάμε εκείνα «τα παιδιά με τα πρησμένα πόδια, που τα ‘λεγαν αλήτες» όπως έγραφε και ο ποιητής που μας εμπνέουν και δυναμώνουν τους αγώνες μας μέχρι και σήμερα.