ΠΟΣΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ;
Δεκάδες νεκροί, εκατοντάδες αγνοούμενοι προστέθηκαν σε έναν ατελείωτο κατάλογο συνανθρώπων μας που θρηνούμε χρόνια τώρα στην Μεσόγειο, στο Αιγαίο, σε μια τραγωδία που φαίνεται ότι δεν έχει τελειωμό.
Οι λέξεις δεν μπορούν ν’ αποτυπώσουν το μέγεθος του επαναλαμβανόμενου δράματος. «Έγκλημα», «Nτροπή για την πολιτισμένη Ευρώπη», «Θλίψη», «Θυμός», «Συμπαράσταση», δεν έχουν τη δύναμη να αποτυπώσουν αυτό που γίνεται εδώ και χρόνια και θα συνεχίσει να γίνεται αν δεν αντιδράσουμε. Η τιμωρία για κάποιον που απλά θέλει να ζήσει καλύτερα δεν μπορεί να είναι ο θάνατος. Η αντίδραση της κοινωνίας δεν μπορεί να συνεχίσει να είναι η ίδια. Τριήμερο πένθος, οδύνη, οργή για λίγες μέρες, μεσίστιες σημαίες, δηλώσεις επί δηλώσεων και μετά θα συνεχίσουμε κανονικά τη ζωή μας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στη θέση αυτών των ψυχών όχι πολλά χρόνια πριν, ήταν οι δικοί μας άνθρωποι, οι δικοί μας πρόγονοι.
Οφείλουμε στη μνήμη τους ν’ αντιδράσουμε κι όπως λέει ο Μάνος Ελευθερίου:
Βοηθήστε οι άνθρωποι της Γης να βγει ξανά ο ήλιος
ο νέος κόσμος να φανεί και άνθρωπος ο φίλος
Βοηθήστε να `βρουν σπιτικό κι ελεύθεροι να τρέξουν
και τα παιδιά σε μια αυλή ελεύθερα να παίξουν.
