Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΠΛΗΓΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Το χρονικό διάστημα που διανύουμε είναι κρίσιμο για το μέλλον του τόπου μας, των επόμενων γενεών και του περιβάλλοντος, καθώς πρόκειται να καθοριστεί η τύχη της πόλης για τα επόμενα 30 χρόνια.

Για μια σειρά από κρίσιμα ζητήματα, που μπορούν να αλλάξουν προς το χειρότερο την ποιότητα ζωής μας, άλλοι αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς. Δεν μπορούμε να μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια,, οφείλουμε να παλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις ώστε να μπει «στοπ» στα καταστροφικά τους σχέδια για την πόλη, τους κατοίκους της και το περιβάλλον.

Αυτά τα σχέδια θέλουν να μας γυρίσουν πίσω ολόκληρες δεκαετίες και να μας μετατρέψουν σε κρανίου τόπο, αδιαφορώντας για τη δημόσια υγεία, το μέλλον των παιδιών μας και το περιβάλλον.

ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ. Θα το επιτρέψουμε; ΟΧΙ.

 

 

 

ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑ- Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΠΡΟΤΑΣΗ

 

Για ολόκληρες δεκαετίες το Κερατσίνι και η Δραπετσώνα αποτελούσαν «τον φτωχό συγγενή» του λεκανοπεδίου, καθώς εδώ συγκεντρώνονταν το σύνολο σχεδόν των οχλουσών περιβαλλοντικά χρήσεων της Αττικής. Άνθρωποι «β’ κατηγορίας», εγκαταλειμμένοι στην τύχη τους, μέσα από μια απάνθρωπη αντιμετώπιση, από την κεντρική, κυρίως, εξουσία, προσπαθούσαν να επιβιώσουν κάτω από τον κίτρινο ουρανό.

Στην περιοχή μας λειτουργούσαν για χρόνια πολλές από τις ρυπογόνες βιομηχανίες και βιοτεχνίες του λεκανοπεδίου. Μεγάλα και μικρά εργοστάσια (βυρσοδεψεία, υαλουργεία, ΑΓΕΤ Ηρακλής, Λιπάσματα κ.ά.) έκαναν τη ζωή των κατοίκων δυσβάσταχτη. Επιλογές ωστόσο δεν υπήρχαν για τους ανθρώπους που αναγκάζονταν να δουλέψουν για να ζήσουν, σε μια μολυσμένη περιοχή. Με την πάροδο των χρόνων και με τις σχετικές οδηγίες της Ε.Ε., οι μεγάλες βιομηχανίες και τα εργοστάσια της περιοχής σταματούσαν το ένα μετά το άλλο τη λειτουργία τους, μέχρι να φτάσουμε στο 2004 όταν έκλεισαν και οι εγκαταστάσεις της BP και μαζί τους τελείωσε η βαριά βιομηχανική δραστηριότητα.

Αμέσως όμως άρχισε να λειτουργεί ξανά η πρώην εγκατάσταση της BP, η οποία είχε αγοραστεί από την εταιρεία «Oil One» προκαλώντας τεράστια ανησυχία με τη δραστηριότητά της στους φορείς και τους κατοίκους. Με αποφάσεις που πάρθηκαν σε ελάχιστο χρονικό διάστημα και μέσα στη «νύχτα», δόθηκε η δυνατότητα στην εταιρεία να αναπτύξει καταστροφική για το περιβάλλον δραστηριότητα. Την ίδια ώρα συνεχίζει τη λειτουργία του το τσιμεντάδικο της Lafarge, ενώ οι άδειες δεξαμενές των ΕΛΠΕ παραμένουν στην περιοχή.

Σήμερα, η πόλη μας βρίσκεται και πάλι σε δεινή θέση, καθώς σχεδιάζουν για εμάς χωρίς εμάς. Κυβέρνηση, περιφερειακή αρχή και μεγάλα οικονομικά συμφέροντα στοχεύουν να αλλάξουν το «status quo» της πόλης μας. Να μας γυρίσουν πίσω ολόκληρες δεκαετίες και να μας μετατρέψουν σε κρανίου τόπο, αδιαφορώντας για τη δημόσια υγεία, το μέλλον των παιδιών μας και το περιβάλλον.

 

 

Το Σχιστό δεν είναι η «πίσω αυλή» της Αττικής

 

Η διαχείριση των αστικών αποβλήτων της Αττικής έχει αναδειχθεί σε ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα τα τελευταία χρόνια, μια πραγματικά «ωρολογιακή βόμβα», με μεγάλες και σοβαρές περιβαλλοντικές, οικονομικές και κοινωνικές διαστάσεις.

Η ευθύνη γι’ αυτό βρίσκεται σε όλες τις μέχρι σήμερα κυβερνήσεις, περιφερειακές αρχές, καθώς και του αρμόδιου φορέα διαχείρισης ΕΔΣΝΑ. Από κοινού εφάρμοσαν πολιτικές που επένδυσαν στα σύμμεικτα απορρίμματα και στην ταφή, στον συγκεντρωτισμό και την εξυπηρέτηση των εργολαβικών συμφερόντων. Στο πλάι αυτών υπήρξε η συντριπτική πλειοψηφία των δημοτικών αρχών που είχε υιοθετήσει την αντιδημοκρατική αντίληψη «οτιδήποτε ενοχλεί τον δημότη μου, το στέλνω στην αυλή του γείτονα».

Αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών, ήταν για δεκαετίες ολόκληρες το Σχιστό με τη χωματερή του και η Φυλή ή από το 1990 η Φυλή και το Σχιστό με το ΣΜΑ, να αποτελούν την «πίσω αυλή» της Αττικής.

Η προηγούμενη περιφερειακή Αρχή ψήφισε στον ΠΕΣΔΑ ένα πρόγραμμα διαχείρισης απορριμμάτων με τα εξής χαρακτηριστικά : α) τον δημόσιο χαρακτήρα του, β) τη διασπορά του σε 9 σημεία της Αττικής (6 ΜΕΑ, 3 ΧΥΤΥ, 2 μονάδες βιοαποβλήτων). Το μόνο ωστόσο που έκανε ήταν να προτείνει για χωροθέτηση μόνο 2 σημεία στην Αττική: τη Φυλή και το Σχιστό.

Η σημερινή περιφερειακή Αρχή προτείνει ένα πρόγραμμα διαχείρισης απορριμμάτων με τα εξής χαρακτηριστικά: α) τη συμμετοχή των ιδιωτών μέσω ΣΔΙΤ, β) την καύση ως επιλογή και γ) τη χωροθέτηση μόνο 2 σημείων στην Αττική: τη Φυλή και το Σχιστό.

Το Δημοτικό Συμβούλιο Κερατσινίου- Δραπετσώνας στην τελευταία του συνεδρίαση υπογράμμισε ότι αρνείται να συμβιβαστεί με αυτή την εξέλιξη και θα αγωνιστεί με κάθε τρόπο μαζί με τους πολίτες για να αναχαιτίσουμε μαζί και να ανατρέψουμε αυτά τα σχέδια.

Η ζωή μας βρίσκεται πάνω από τις πολιτικές σκοπιμότητες όσων πρωτοστατούν σε αυτούς τους σχεδιασμούς. Δεν ζητάμε ειδική μεταχείριση, αν και θα είχαμε κάθε δικαίωμα να το κάνουμε μιας και φιλοξενούμε τα λύματα και τα σκουπίδια όλης της Αττικής για ολόκληρες δεκαετίες.

Θεωρούμε τον αγώνα μας μέρος μιας συνολικότερης προσπάθειας για έναν ριζικά διαφορετικό τρόπο διαχείρισης των αποβλήτων.

Πρέπει από κοινού να απαιτήσουμε:

-Δημόσιος χαρακτήρας της διαχείρισης των απορριμμάτων χωρίς τη συμμετοχή ιδιωτών μέσω ΣΔΙΤ

-Όχι στην καύση απορριμμάτων

-Καμία μονάδα διαχείρισης απορριμμάτων με οποιαδήποτε μορφή στο Σχιστό.

 

 

Η πόλη να μη μετατραπεί σε Cosco town

 

Με τη σύμπραξη όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων χρόνων, το λιμάνι του Πειραιά παραδόθηκε για αποκλειστική εκμετάλλευση στην κινεζικής εταιρεία συμφερόντων Cosco, η οποία με αποικιοκρατικές μεθόδους οργανώνει την αύξηση των κερδών της σε βάρος της τοπικής κοινωνίας, της υγείας και της ίδιας της επιβίωσης των κατοίκων του ευρύτερου Πειραιά.

Οι σχεδιασμοί της Cosco αλλάζουν με τρομακτικό τρόπο τη φυσιογνωμία της πόλης, χειροτερεύουν την ποιότητα ζωής των ανθρώπων, δημιουργούν σοβαρότατα κυκλοφοριακά και περιβαλλοντικά ζητήματα και απομειώνουν την περιουσία των δημοτών.

Η πρόταση της εταιρείας να δημιουργήσει μπροστά από την περιοχή στον Σκλαβενίτη χώρο εμπορευματοκιβωτίων (κοντέινερ), μπορεί να «πάγωσε» μετά τη σχετική απόφαση της ΕΣΑΛ, αλλά παραμένει πάντα στο τραπέζι. Στο σημείο εκείνο προσδοκεί να μπαζώσει επιπλέον 250 στρέμματα θάλασσας, να τοποθετήσει 10 γερανογέφυρες με στόχο να διακινεί από εκεί 3.000.000 εμπορευματοκιβώτια τον χρόνο. Αυτή η δραστηριότητα θα γίνεται μέσα στον οικιστικό ιστό δημιουργώντας 24 ώρες το 24ωρο αφόρητες συνθήκες ηχορύπανσης και φωτορύπανσης που θα διώξει τους ανθρώπους από τα σπίτια τους ή αν δεν μπορούν, θα τους οδηγήσει να κλείνονται μέσα σε αυτά προσπαθώντας να μετριάσουν το πρόβλημα. Ταυτόχρονα αυτή η παρέμβαση θα οδηγήσει σε δραματική μείωση των περιουσιών των ανθρώπων που τα προηγούμενα χρόνια δαπάνησαν ένα σωρό χρήματα για να αγοράσουν ή να χτίσουν σπίτια απέναντι στην θάλασσά τους ενώ τώρα θα βλέπουν τις γερανογέφυρες και το τείχος από τα κοντέινερ που θα μπει ανάμεσα στην πόλη και την θάλασσα.

Παράλληλα, η Cosco επιθυμεί- παρότι κι αυτό το σχέδιο παραμένει στα χαρτιά μετά το «στοπ» της ΕΣΑΛ- μπροστά από τη ΔΕΗ και στον χώρο του νέου μώλου Δραπετσώνας που γινόταν ναυπηγοεπισκευή και έδινε δουλειά σε αρκετούς συμπολίτες μας, να μπαζώσει τη θάλασσα για άλλα 130 στρέμματα, να διώξει την ναυπηγοεπισκευή και να δημιουργήσει Terminal το οποίο θα διακινεί πάνω από 1.000.000 αυτοκίνητα τον χρόνο.

Με αυτό τον τρόπο αυξάνεται το πρόβλημα της ανεργίας των εργατών της ναυπιγοεπισκευής οδηγούνται σε συρρίκνωση σήμερα και κλείσιμο αύριο εκατοντάδες μικρές και μεσαίες μονάδες ναυπηγοεπισκευής. Ταυτόχρονα από τους δρόμους της πόλης μας πρόκειται να περνούν χιλιάδες νταλίκες που θα μεταφέρουν τα αυτοκίνητα.

Στα σχέδια της εταιρεία επίσης βρίσκεται ο στόχος να πάψουν να λειτουργούν η ιχθυόσκαλα και το λιμανάκι του Αγίου Νικολάου γιατί με το μπάζωμα της θάλασσας και το μεγάλο κυκλοφοριακό φορτίο του λιμανιού δεν θα μπορούν να κυκλοφορούν με ασφάλεια βάρκες και καΐκια.

Ταυτόχρονα η Cosco εμμένει:

Στη δημιουργία κέντρου logistics στον χώρο δίπλα από το κέντρο υγείας 60.000τ.μ. χωρίς να δίνει στην πόλη την ανάσα που χρειάζεται δημιουργώντας στον ίδιο χώρο ένα πάρκο 30 στρεμμάτων.

Με τις χρήσεις γης τους συντελεστές δόμησης και κάλυψης που δίνει σε όλο το κομμάτι της λιμενικής ζώνης ουσιαστικά την εντάσσει στο σχέδιο πόλης χωρίς να δίνει όπως επιτάσσει ο νόμος εισφορά σε γη ή χρήμα.

Στην περιοχή των Λιπασμάτων εξακολουθεί να αντιμετωπίζει τα 640 στρέμματα με τον τρόπο που εκείνη θέλει παραβιάζοντας τον νόμο για τις χρήσεις γης και τον συντελεστή δόμησης.

Κάποιοι θα πουν ότι αυτό σημαίνει ανάπτυξη, θέσεις εργασίας, χρήματα. Η αλήθεια όμως είναι άλλη.

Ανάπτυξη σημαίνει το λιμάνι και οι πόλεις που το φιλοξενούν μέσα από μια ισορροπημένη σχέση να προχωρούν μπροστά.

Ανάπτυξη δεν σημαίνει το λιμάνι να σπρώχνεται μπροστά και η πόλη να βαδίζει βίαια προς τα πίσω.

Ανάπτυξη δεν σημαίνει μια εταιρεία να αυξάνει με γεωμετρικό τρόπο τα κέρδη της και οι άνθρωποι να βλέπουν με τον ίδιο τρόπο γεωμετρικό τρόπο να απομειώνεται η περιουσία και η ποιότητα ζωής τους. Νέες δουλειές για να λειτουργήσουν προσθετικά δε σημαίνει ανεργία σε σημαντικούς παραγωγικούς κλάδους στη ναυπηγοεπισκευή.

Η τοπική κοινωνία πρέπει να πει:

-Όχι στο master plan της Cosco που αλλάζει με τρομακτικό τρόπο τη φυσιογνωμία της πόλης, χειροτερεύει την ποιότητα ζωής των ανθρώπων, δημιουργεί σοβαρότατα περιβαλλοντικά και κυκλοφοριακά ζητήματα και απομειώνει την περιουσία των δημοτών.

-Δεν θα επιτρέψουμε το μπάζωμα της θάλασσάς μας στον Αϊ-Γιώργη στην περιοχή του Σκλαβενίτη και τη δημιουργία χώρου εμπορευματοκιβωτίων. Αυτή η δραστηριότητα θα γίνεται μέσα στον οικιστικό ιστό 24 ώρες το 24ωρο, δημιουργώντας αφόρητες συνθήκες ηχορύπανσης και φωτορύπανσης, που θα διώξουν στο τέλος τους ανθρώπους από τα σπίτια τους.

-Όχι στη δημιουργία car Terminal μπροστά από τη ΔΕΗ, γιατί θα συρρικνώσει κι άλλο τον χώρο της ναυπηγοεπισκευής και ταυτόχρονα θα δημιουργήσει τεράστια κυκλοφοριακά προβλήματα, μιας και θα διακινούνται από εκεί πάνω από 1.000.000 αυτοκίνητα τον χρόνο.

 

 

 

Άμεση Μετεγκατάσταση των ρυπογόνων βιομηχανιών

 

Τα τελευταία χρόνια οι δημότες απέκτησαν πρόσβαση στη θάλασσα που τόσα χρόνια τους τη στερούσαν. Μετά από μακροχρόνιους αγώνες άνοιξε για την πόλη μας μια χαραμάδα ζωής στην παραλιακή ζώνη των Λιπασμάτων. Η λειτουργία όμως ρυπογόνων βιομηχανιών, με τα μεροκάματα που προσφέρουν αυτές να είναι απειροελάχιστα, συνεχίζει να προκαλεί πολλά προβλήματα και να εμποδίζει τους κατοίκους από το δικαίωμα στην ποιότητα ζωής.

Με τις ευλογίες και τις ευνοϊκές ρυθμίσεις της τότε κυβέρνησης, εγκαταστάθηκε στην περιοχή η Oil One. Μαζί με την ταυτόχρονη λειτουργία του τσιμεντάδικου, η δημόσια υγεία και ο καθαρός αέρας θυσιάζονται για άλλη μια φορά, για τα κέρδη λίγων. Η αφόρητη δυσοσμία και η δικαιολογημένη ανησυχία για τις αόρατες συνέπειες της στην υγεία μας κάνουν το πρόβλημα ακόμη πιο έντονο. Τα μικρά και μεγάλα επεισόδια έντονης και εκτεταμένης δυσοσμίας έχουν ξαναμπεί στην καθημερινότητά μας, ενώ παραμονεύει ο κίνδυνος για μεγαλύτερη περιβαλλοντική καταστροφή. Παράλληλα, η ευνοϊκή ρύθμιση του άρθρου 70 που παρατείνει την παραμονή των ρυπογόνων εγκαταστάσεων της OIL ONE και της LAFARGE στην πόλη μας για 20 χρόνια από 12, μας επιστρέφει σε προηγούμενες δεκαετίες.

Σε αυτό το πλαίσιο, η τοπική κοινωνία δεν έχει τίποτα άλλο να πράξει παρά να διεκδικήσει :

-Άμεση μετεγκατάσταση των Oil One και Lafarge, απομάκρυνση των δεξαμενών των ΕΛΠΕ.

-Απαλλοτρίωση και απόδοση των 640 στρεμμάτων στους κατοίκους για δημιουργία υποδομών παιδείας, υγείας, πολιτισμού, αναψυχής και πρασίνου.

 

 

Παύση της λειτουργίας του Νεκροταφείου της Ανάστασης

 

Παρά το γεγονός ότι και πάλι στην περιοχή του Σχιστού λειτουργεί διαδημοτικό νεκροταφείο για 6 Δήμους της Αττικής, εξακολουθεί να παραμένει μέσα στον οικιστικό ιστό της πόλης μας το Νεκροταφείο της Ανάστασης, που είναι ιδιοκτησία του Δήμου Πειραιά.

Παρά τους αγώνες της τοπικής κοινωνίας και των δημοτικών αρχών τα προηγούμενα χρόνια, το νεκροταφείο της Ανάστασης συνεχίζει την παράτυπη λειτουργία του. Το Δημοτικό Συμβούλιο Πειραιά μάλιστα επανήλθε και ζήτησε τη λειτουργία του νεκροταφείου, υποτίθεται μόνο για ταφή σε οικογενειακούς τάφους.

Οι πολίτες του Κερατσινίου και της Δραπετσώνας οφείλουμε να απαιτήσουμε να συμβεί, έστω και μετά από 20 χρόνια, ό,τι συνέβη και με τα άλλα νεκροταφεία της περιοχής:

-Άμεση απόδοση στην πόλη των χώρων που γίνονταν οι τριετείς ταφές.

-Διατήρηση μνημείων που θα καθορίσει το υπουργείο Πολιτισμού.

-Μεταφορά των ενεργών οικογενειακών τάφων στο νέο νεκροταφείο του Σχιστού.

-Παύση λειτουργίας και μετατροπή όλου του χώρου σε χώρο πρασίνου.

 

 

Η τοπική κοινωνία θα δώσει την τελική απάντηση

 

Ο λαός του Κερατσινίου και της Δραπετσώνας έχουν δώσει στο παρελθόν μεγάλους και σπουδαίους αγώνες για το δικαίωμα στη ζωή και την ελευθερία.

Οι κάτοικοι της περιοχής, με τους αγώνες τους όλα τα προηγούμενα χρόνια προσπάθησαν να γιατρέψουν τις πληγές της πόλης και να μεγαλώσουν τα παιδιά τους σε έναν Δήμο με ελεύθερους- δημόσιους χώρους και σε ένα περιβάλλον που θα διασφαλίζει την υγεία και την ποιότητα ζωής τους. Σε αυτή την πορεία η πόλη μας μετράει νίκες και ήττες. Στηριγμένοι στις εμπειρίες αγώνων δεκαετιών, σήμερα, που για άλλη μια φορά βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι για το μέλλον μας, καλούμαστε να επιλέξουμε τον δικό μας δρόμο προκειμένου να οικοδομήσουμε ένα Κερατσίνι και μια Δραπετσώνα που να αρμόζει στους ανθρώπους και τις ανάγκες τους. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να αφήσουμε τον σχεδιασμό της πόλης μας, για τα επόμενα 30 χρόνια, στις λογικές και πρακτικές του παρελθόντος.

Κουβαλάμε στη συλλογική μας μνήμη τους αγώνες ενάντια στη Χαβούζα, για το κλείσιμο της ΔΕΗ και την απομάκρυνση των “καζανιών του θανάτου”, ως τα πιο πρόσφατα κινήματα για τα Λιπάσματα, ενάντια στη μόλυνση της Οil-Οne και Lafαrge. Με οδηγό αυτούς κι άλλους μεγάλους αγώνες των κατοίκων, οφείλουμε να αντισταθούμε σε ό,τι καταστρέφει τις ζωές και το μέλλον των παιδιών μας. Οφείλουμε να δημιουργήσουμε ένα πλατύ κίνημα που θα βάλει «στοπ» στα σχέδια τους και θα προστατέψει τους ανθρώπους, τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον.