ΆΡΘΡΟ ΧΡ. ΒΡΕΤΤΑΚΟΥ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΠΟΛΙΣ"
Ξεκινήσαμε!
Του Χρήστου Βρεττάκου, δημάρχου Κερατσινίου- Δραπετσώνας
Όταν στις 31 Αυγούστου 2014 η νέα- τότε- Δημοτική Αρχή της πόλης ορκιζόμασταν στο κατάμεστο από δημότες χώρο των πρώην Λιπασμάτων στην Δραπετσώνα, ορισμένοι, κακοπροαίρετα, χλεύασαν την απόφασή μας αυτή και άλλοι, καλοπροαίρετα, αμφέβαλλαν ότι οι αγώνες δεκαετιών των πολιτών της περιοχής για την δημόσια αξιοποίηση του χώρου μπορούν, κάποτε, να δικαιωθούν.
Περίπου δυόμισι χρόνια μετά και έπειτα από διαρκείς προσπάθειες της Δημοτικής Αρχής, η παραλιακή ζώνη των Λιπασμάτων μετατρέπεται πια σε έναν χώρο βιώσιμης ανάπτυξης, πρασίνου, πολιτισμού και αθλητισμού. Οι εργασίες στα Λιπάσματα ξεκίνησαν και δεν πρόκειται να σταματήσουν μέχρι η περιοχή να παραδοθεί- τον Ιούνιο σε πρώτη φάση- αναμορφωμένη στους ιδιοκτήτες της, τους δημότες της Δραπετσώνας και του Κερατσινίου.
Το συλλογικό όραμα, ο ιδιαίτερος αυτός, σε ομορφιά ελεύθερος χώρος, να κερδηθεί και να αξιοποιηθεί για τις ανάγκες των πολλών κι όχι για την κερδοφορία των λίγων, παίρνει μέρα με τη μέρα σάρκα και οστά.
Όλοι μας γνωρίζουμε πολύ καλά ότι για αυτό τον χώρο έχουν πληρώσει δεκαετίες πριν οι εργαζόμενοι στα λιπάσματα, στο τσιμεντάδικο και στο γυψάδικο, με τον ιδρώτα και το αίμα τους, έχουν πληρώσει ακριβά οι κάτοικοι της πόλης. Ο συγκεκριμένος χώρος αποτέλεσε για δεκαετίες τον υποδοχέα όλων των ρυπογόνων βιομηχανιών του λεκανοπεδίου- με την υγεία τους ακόμα και με την ίδια τους τη ζωή.
Αυτό το σημείο της πόλης λοιπόν, άλλοι τον ορέγονταν για ναυτιλιακά κέντρα, μεγάλα ξενοδοχεία, Φόρμουλα 1 ή νέες χαβούζες. Η δική μας πρόταση ήταν απέναντι και συνεχίζει να είναι τόσο με τα φαραωνικού τύπου έργα ανάπτυξης, όσο και με προτάσεις που θέλανε τη περιοχή να παραδίδεται στα χέρια ιδιωτικών συμφερόντων. Για την απόφασή μας αυτή δεν διστάσαμε ούτε στιγμή να συγκρουστούμε με μεγάλα και μικρά συμφέροντα, δεν διστάσαμε ποτέ, να βάλουμε πάνω από όλα τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, την υγεία των πολιτών και το μέλλον της νέας γενιάς.
Οραματιστήκαμε και υλοποιούμε έναν δημόσιο χώρο που οι κάτοικοι θα μπορούν να νιώθουν άνετα κι ελεύθερα, χωρίς να χρειάζεται να μπαίνουν με γεμάτο πορτοφόλι, ούτε να αισθάνονται «φτωχοί συγγενείς» μιας Περιφέρειας και μιας χώρας που στο σύνολό της δοκιμάζεται από την οικονομική και ανθρωπιστική κρίση. Οραματιστήκαμε έναν χώρο που η χρήση όλων των εγκαταστάσεων αθλητισμού, πολιτισμού και πρασίνου θα είναι δυνατή. Ενός χώρου, όπου το παρόν θα συνδυάζεται με την εργατική και βιομηχανική παράδοση της πόλης μας. Με γνώμονα αυτό προχωράμε σε μια «πράσινη» και όχι μια τσιμεντένια ανάπλαση. Σε ένα οικολογικό, οικονομικό, κοινωνικά αναγκαίο έργο που θα δημιουργήσει θέσεις αξιοπρεπούς εργασίας.
Σε αυτό το πλαίσιο, κομβική είναι η γεωγραφική θέση της περιοχής των Λιπασμάτων- δίπλα στο λιμάνι του Πειραιά- η οποία μπορεί να προσελκύσει πλήθος κόσμου που επιθυμεί να επισκεφθεί και να σχηματίσει μια εικόνα για την ευρύτερη περιοχή. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τη διαμόρφωση ενός μετώπου, με χρήσεις και λειτουργίες που λείπουν σήμερα όχι μόνο από την περιοχή της Δραπετσώνας και του Κερατσινίου, αλλά γενικότερα στην Περιφέρεια Αττικής, παράλληλα με την ανάδειξη ιδιαίτερων σημείων της πόλης, θα ήταν ικανό να φέρει τον Δήμο μας στο κέντρο ενός ταξιδιού.
Με αυτή την λογική, περιμένουμε τα αποτελέσματα του αρχιτεκτονικού διαγωνισμού, προκειμένου να ξεδιπλώσουμε για πρώτη φορά την δική μας πρόταση για το σύνολο της έκτασης των 640 στρεμμάτων.
Σε μια περίοδο, κατά την οποία οι περισσότεροι χώροι πρασίνου της Αττικής υφίστανται συνεχείς και σημαντικές πιέσεις υποβάθµισης, όπως, παραχωρήσεις σε ιδιώτες, αλλαγή χρήσης και ανεξέλεγκτη εµπορευµατοποίησή τους, η υπόθεση των Λιπασμάτων αποτελεί σύμβολο αγώνα και μάχης για την υπεράσπιση και αξιοποίηση του δημόσιου χώρου. Αποτελεί επίσης παράδειγμα για τις μικρές νίκες που μπορούμε να πετυχαίνουμε στο δρόμο για τις μεγάλες. Εξάλλου, οι δημόσιοι χώροι, από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι και σήμερα, είναι τα παγκόσμια εκείνα κέντρα του πλήθους και οι μαζικοί χώροι των λαϊκών τάξεων, όπου συγκροτείται η κοινωνική αντίσταση που επιχειρεί ν' αλλάξει τον κόσμο.
(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Πόλις", τεύχος 6, Ιανουαρίου- Φεβρουαρίου)
